Graag deel ik een persoonlijke gebeurtenis met jullie over de afgelopen periode. Met z’n allen moesten wij opeens thuis gaan werken om daarmee de Coronagolf te stoppen. Van de ene op de andere dag zaten wij met z’n allen thuis.
Gelukkig ging dat bij ons heel goed. Wij zijn al jaren bezig om ervoor te zorgen dat wij altijd en overal kunnen werken. Wij gebruiken dus geen papier en onze processen zijn volledig digitaal. Ook hadden wij Microsoft Teams al vroeg omarmt en de overstap van op kantoor- naar thuiswerken ging vlekkeloos.
Om het moraal en de verbinding hoog te houden organiseerden wij ook gelijk een dagelijkse stand-up en een wekelijkse VrijMiBo. Hierdoor bleven wij elkaar zien. Daarnaast deden wij twee keer per week een virtuele bootcamp. Allemaal goed en het moraal bij de mensen was hoog en bleef ook hoog.
Verveling slaat toe
Maar persoonlijk ging het minder. Week in, week uit hetzelfde ritme, dezelfde omgeving en een kleine groep mensen. Langzaam maar zeker sloop de rust of de gelatenheid erin. Eerlijk gezegd: het was mij te rustig. Ik miste de mensen om mij heen, ik miste nieuwe ervaringen en onverwachte gebeurtenissen. Het werd mij allemaal te rustig, te kalm en dat vond ik helemaal niet prettig.
Uitdaging
Halverwege april kwam daar ineens een bericht voorbij van Lazarus Lake. Dit is niet zijn echte naam maar de bijnaam van deze legendarische man. Als je wilt weten wie dit is, dan kan ik je de documentaire “Barkley Marathons” op Netflix aanraden. Lazarus is race director en hij organiseerde een nieuwe race, “The Great Virtual Race across Tennessee”.
Het doel
Een race van 1.021 kilometer vanaf het meest westelijke punt van Tennessee naar het meest oostelijke punt van Tennessee. Vanaf 1 mei tot 31 augustus had je de tijd om deze race te volbrengen. Voor de liefhebbers dat is 8 kilometer (hard)lopen per dag!
De race is virtueel, zodat iedereen, waar ook ter wereld, mee kon doen tijdens de Corona lock-down. Iedere kilometer die je loopt of rent, moest je dagelijkse uploaden naar een website. Met deze statusrapportage schoof je iedere dag een stukje verder over de route.
Onverwacht succes
De man en het team waarmee hij het organiseerde, hadden zo’n 200 tot 400 deelnemers verwacht. Het werden er 19.000, uit 70 verschillende landen. De Facebook community is ruim 11.000 mensen groot!
De (onmogelijke) uitdaging
Ik was aan het trainen voor een marathon later in het jaar, maar vanwege Corona werden alle races afgezegd. Dus ik had geen duidelijk doel meer om naar toe te trainen. En juist dat doel zorgt ervoor dat je weet waarvoor je die dag de training moet doen. Dus doelen zijn mega belangrijk bij het voltooien van een uitdaging of een challenge. Dus toen het bericht van Lazarus Lake voorbij kwam op Facebook, dacht ik: kan ik dit? Is dit te doen? Iedere dag lopen? Iedere dag 8 kilometer? En eerlijk gezegd moest ik er even over nadenken. Na een week besloot ik om aan deze race mee te gaan doen. Ik werd een RAT (Race Across Tennessee).
Virtuele uitdagingen geven energie
Dus 1 mei begon ik aan mijn quest. Ik had weer een doel. Er was weer een uitdaging. Ondanks het feit dat ik nog steeds dezelfde rondjes in dezelfde omgeving liep. Daar was niets veranderd. Maar er was heel veel veranderd. Ik had weer een doel. Ik maakte progressie. Ik ontmoette (virtueel) nieuwe mensen via de Facebook community. Ik zag geweldige foto’s van medelopers in deze community van plekken op de wereld, die werkelijk prachtig waren. Ik kreeg weer verhalen te horen. Mensen die gevallen waren tijdens hun uitdaging. Mensen die slangen tegenkwamen tijdens de loop. Mensen die liepen tijdens hun chemo behandeling. Mensen die een marathon liepen in hun parkgarage, omdat ze hun huis niet uit mochten. Mensen die iedere dag hun rondjes maakten op de loopband of in hun achtertuin. Mensen in Florida, Japan, Alaska, Chili, Britisch Columbia, Madeira etc. Allemaal nieuwe ervaringen en indrukken en ik kreeg er super veel energie van. Zowel privé als zakelijk zorgde deze virtuele race ervoor dat de sleur doorbroken werd.
Ik ging ook steeds beter en meer lopen. De motivatie van de groep zorgde ervoor dat ik ruimschoots gemotiveerd werd om mijn dagelijkse rondje te maken en dat dagelijkse rondje werd iedere week een beetje groter. Iedere dag deelde ik de plek waar ik virtueel was met mijn vader en moeder. Ik maakte een klein verhaaltje op Facebook, nadat ik via internet had gekeken waar ik vandaag weer virtueel was beland. Dit zorgde er ook voor dat zij iedere dag op de hoogte waren van de vorderingen en hun dag ook werd gebroken. Ik had er super veel lol in want door het opzoeken leerde ik ook waar ik liep en wat de geschiedenis was van de plekken die ik virtueel bezocht.
Afgelopen vrijdag ben ik gefinished in Buckeye Hollow Tennessee. 1.021 kilometer in 71 dagen. Veel eerder en sneller dan ik ooit had verwacht. Het allerbelangrijkste (en daarom deel ik dit met jullie) was de lol die ik had.
Belangrijk in het zakelijke- en het privéleven is het zetten van een doel (ook al lijkt het onmogelijk) en het meten en publiceren van de progressie die jij maakt. Ook in deze corona tijden! Zet een doel met je team en meet en rapporteer de progressie.
